met de rolstoel naar de tandarts, hij heeft geen gaatjes...en hubby ook niet;-)

Dinsdag 15 mei 2012: Hubby moet naar de tandarts. En daar de laatste keer met de auto geen succes meer was, moeten we het nu anders aanpakken. Hij heeft besloten om zelf met de rolstoel te rijden naar de tandarts. Dus ongeveer gekeken hoelang we erover zouden doen, zodat we op tijd weg konden, telefoonnummer mee voor eventuele pech onderweg, etc. De tuin ligt vol bloemblaadjes van de kastanje, dus ik besluit om te vegen. Het is zo vervelend om die troep in huis te krijgen. Na het vegen kijk ik ook nog even in de poort. Die hoef ik niet te vegen, maar er ligt wel een behoorlijk grote stapel stenen op het pad en er staat een of andere kruk op het pad. Daar kan de rolstoel nooit langs. Als ik erheen loop, zie ik net de buuf in de tuin, ik roep haar en vraag of het weggehaald kan worden, want dat we er over een uur echt langs moeten. Ze gaat iemand bellen om het te doen, want ze kan het zelf niet met haar dikke buik. Ze is al 7 maanden zwanger, maar wij (en meer buren) wisten dat niet. Als we een uur later op weg gaan, is de poort weer opgeruimd, er liggen nog een paar stenen netjes aan de kant en de kruk is weg. We doen er een half uur over naar de tandarts. Hub rijdt zoveel mogelijk op de fietspaden, dat gaat prima. En ik loop mee, gedeeltelijk op de fietspaden en gedeeltelijk op de stoep. Hubby heeft gelukkig geen gaatjes of andere narigheid, en dan kunnen we weer op weg naar huis. Helaas krijg ik last van mijn benen, dus als we thuis zijn, zet ik een grote pot thee en plof op de bank om bij te komen. Hubby vond het fijn om buiten te rijden, dus dat is super. En als ik de volgende keer de fiets pak, dan gaat het prima om zo naar de tandarts te gaan.