scrapsjoppuhhhhh

We zijn vandaag een beetje op tijd uit bed gekomen, lekker rustig eerst koffie gedronken, echt alles op zijn zondags gedaan, geen gehaast of niks dus. En ff over 10 waren we er helemaal klaar voor....voor een 'dagje' scrapsjoppuh. Ca. 110 km later kon ik me helemaal uitleven in een grote scrapwinkel. Ik heb natuurlijk weer nuttige, maar vooral leuke dingen gescoord. Helemaal prettig was de aanbiedingshoek, sjees wat stond het vol, wat een hoop afgeprijsde spullen. Daar heb ik een verpakking met leuke vormen chipboard uitgehaald, een verzameling scrapbladen (ik verslaafd aan leeswerk?...hoe kom je erbij?), een leuk blok pet-papers en een prachtig blok mooie papers.
Ik heb gelukkig het maartnummer van CK gevonden, die had ik nooit gehad vanuit mijn abo en kon ook niet meer nagestuurd worden. Een setje clear stamps met diverse pijlen en 2 setjes met met date- en journalingstamps (verslaafd aan dat soort clearstamps? ook niet hoor, welnee, hoe kom je er toch bij?). Ik moest nog wat platen voor de big shot hebben, paar rolletjes dymotape, en toen maar snel naar de kassa. Ik heb mijn verjaarsgeld er doorheengedraaid, maar kreeg als troost bij de kassa nog een leuk pak met papers cadeau.
We zijn lekker op tijd weer thuis, worden door alle poezenkinderen verwelkomd. Lekker op de bank, de vermoeide voetjes omhoog en aan de koffie.
Ik ben helemaal superblij met de aankopen van vandaag!

Lief!

Deze LO moet ik gewoon ff laten zien. Deze foto had ik in april gemaakt en de tweeling staat er zoooooo lief op, die moest ik wel scrappen. De twee meiden liggen op de rugleuning van de bank te slapen, Missy ligt met haar koppie bovenop Krieltje. Ik vind persoonlijk lootje errug goed gelukt, het paper komt uit een pakket kattenpapers en staat mooi bij de kleurtjes van de poezeltjes. Op de ene kleine foto zie je hoe de poezeltjes samen liggen, en op het andere fotootje zie je mij met Missy, die ging verliggen na het nemen van de andere foto's.

het is vacantie

Het is vacantie, lekker een weekje vacantie vieren.

We voelen ons allebei gelukkig goed, dus we kunnen ook lekker dagjes weg en dingen doen.

We hebben gister gepraat over het feit dat hubby zelfs bijna niets kan doen, voor alles moet ie vragen of ik hem even wil helpen. Waardeloos. Sommige dingen kun je niets aan doen, maar er zijn dingen die we wel kunnen verhelpen.

Alle oorlogsboeken en docuspul staan op zolder. Daar we geen traplift voor de zoldertrap krijgen en hem zelf niet kunnen betalen, hebben we besloten om een aantal boekenkasten naar beneden te halen, zodat in ieder geval alles van hub beneden staat, hij kan het zelf pakken als hij wil, en hoeft mij dus niet om hulp te vragen.

Dus vanochtend al lekker op tijd sta ik al op zolder. Eerst alle oorlogsboeken naar de 1e verdieping, alwaar hub ze uit kan zoeken. Welke gaan naar de boekenkamer (oorlogsromans) en welke naar beneden (docu's ed). Een groot deel kan gelukkig meteen in zijn geheel naar beneden, dan kan ik meteen doorlopen, de volgende trap af.

Intussen heb ik de inhoud van 3 boekenkasten verdeeld over de andere kasten op zolder en een aantal verhuisdozen (lang leve verhuisdozen, das echt handig voor opslag op zolders ed). Dan de boekenkasten naar beneden sjouwen...ik moet het alleen doen, gelukkig zijn ze leeg niet zwaar. De boekenkasten schoonmaken, op hun plek zetten, restant uitgezochte boeken naar beneden halen en dan kunnen de kasten worden ingedeeld. De 2 witte boekenkasten komen in de eetkamer te staan met alles van oorlog erin. Hub zet alle video's op een dubbele rij en het valt mee: het is wel teveel voor 1 kast, maar nu is er nog wel ruimte over. De lichtbruine kast komt in de hoek van de zitkamer te staan. Daar zet ik voorlopig alle nog te lezen boeken in die we hebben gehad of gekocht (stonden eerst in 2 verhuisdozen = niet gezellig in de woonkamer).

Het resultaat zijn we blij mee, ok we hebben nu bijna helemaal geen lege muren meer, alles staat vol. Maar hub heeft in ieder geval weer een klein stukje zelfstandigheid terug!

En ik...ik zit uitgeteld op de bank, pfff das toch een heel werkje hoor op een warme dag. Gelukkig is het af, ook op zolder is alles meteen weggeruimd, en ik kan tevreden met onszelf lekker onder de douche stappen.

ziek geweest en de opruimwoede gaat gewoon door

De tijd blijft maar voorbij vliegen.....zoals altijd.....

Hubby is 3 weken ziek thuis geweest, het begon met griepverschijnselen die maar niet overgingen en daarbij kwamen duizeligheid en zware hoofdpijnen en het eindigde met de diagnose bijhoofdsholte--of zoiets--ontsteking en een antibioticakuur. Hub baalt enorm: het lijkt wel alsof bij hem altijd 'normale' dingen langer duren voor het over is. Maar gelukkig kan ie weer lekker naar het werk. Met als leuk vooruitzicht: in deze week maar 3 dagen werken (niet eens achter elkaar ook) en dan een week vacantie = goed geregeld hihi.

Ik was met Pasen door mijn rug gegaan, pfff wat deed dat zeer. En tot mijn schrik vierde ik eind april mijn verjaardag en schoot het net na de lunch weer in mijn rug. En dit keer had ik er langer last van. Bah, het schiet niet op, ik ben niet gewend aan pijn hebben, heb er geen geduld voor, geen tijd voor, grrrrr.

Gelukkig allebei weer beter en het 'normale' leven is weer begonnen.

Ik ben hevig bezig met het opruimen en uitmesten van de hobbykamer en daar begint ook lekker schot in te komen.

Eind april was ik bezig met het uitzoeken en op kleur (ipv op merk) sorteren van mijn A4 karton. Wat een klus...wat een hoop karton heb ik eigenlijk....

Inmiddels ben ik bezig met het op kleur sorteren van het A5 karton. Ik heb al servetten en stofjes uitgezocht en ingeruimd. Nou ja, ik heb al zoveel gedaan, teveel om op te noemen, ik sta versteld van mezelf. Ik had al jaaaaaaaaaren dat ik het allemaal wilde uitzoeken en opruimen, maar het kwam er nooit van, en eind december 2008 kwam het er ineens van....de opruimwoede sloeg toe. En het gaat in vlagen, maar wel gestaag. Ik moet natuurlijk ook wel eens andere dingen doen, maar ik ben supertrots op mezelf. Zelfs weggooien lukt goed.......

het gaat gelukkig goed met Missy

Ik krijg nog steeds de kriebels als ik denk aan vanochtend......als ik er niet net langs gelopen was... hub had het echt nooit gemerkt...voor het te laat was...dan had Mis het niet overleefd....brrrrr.

Gelukkig is alles goed met haar, ze heeft de hele dag verder gewoon als altijd gedaan: geslapen, gespeeld, gegeten, etc.

Ik heb vanmiddag heerlijk zitten scrappen, scrapmaatje ging weg, ik bleef even beneden hangen bij hub, toen ik even later bovenkwam had de tweeling een leuk scrapfibertje gepikt vanaf mijn bureau...het lag op de overloop met 1 nat uiteinde....de boeven...

De foto die ik aan het scrappen ben is van een slapende tweeling, ze liggen zo superlief bij elkaar.

Ze liggen vaak bij elkaar te slapen en dan natuurlijk altijd geheel of gedeeltelijk over elkaar heen: zoooooooooo lief. Missy ligt hier met haar kop bovenop Krieltje.

ontsnapt aan de dood

We zijn vanochtend zo giga geschrokken: Missy is ontsnapt aan een vreselijke dood.

We kreunden ons uit bed, ik was bezig met aankleden, haastig, ff snel een jogging aan, ik moet op woensdag de vuilnis buiten zetten, en ze zijn er niet altijd op dezelfde tijd, ik weet nooit of ik dan wel op tijd ben.

Ik loop om het bed heen, op dat moment zie ik Missy.....met haar koppie kennelijk klem, tussen 2 stangen van het bed.....ze spartelt en vecht om los te komen.....de volgende seconde realiseer ik me dat hub op bed zit en het bed laat zakken.....ik gil meteen: omhoog omhoog het bed omhoog....hub reageert godzijdank onmiddelijk en het bed gaat omhoog....Missy schiet er tussen uit en naar beneden.....ik erachteraan....als ze maar niets mankeert......

Ze ligt eerst achter de bank, en dan eronder. Ik trek haar voorzichtig onder de bank uit en hou haar dicht tegen me aan. Ze lijkt niets te mankeren. Hub komt dan ook beneden en zegt dat we naar de dierenarts gaan voor de zekerheid. We besluiten om eerst zoals altijd de poezels eten te geven, kijken of ze eet, en hoe ze loopt en reageert. Gelukkig gaat ze meteen naar de keuken, en wacht bij de bakjes, zodra er eten staat gaat ze meteen eten. Daarna gaat ze onder tafel liggen. Zodra we tegen haar praten of haar aaien, gaat ze meteen heel hard spinnen en met haar koppie tegen onze handen aan. Even later komt ze (zoals altijd) op de bank liggen, dicht tegen mijn benen aan, ze spint keihard.

We besluiten om het goed in de gaten te houden, en dan kunnen we later op de dag alsnog naar de dierendok gaan. Als ik het weer voor me haal, zat er toch wel veel ruimte om haar nekkie, alleen voor haar koppie was het te smal om terug te kunnen trekken, ik denk dat het met een sisser is afgelopen....gelukkig.....ik moet er niet aan denken om haar te moeten missen....