We zijn vanochtend zo giga geschrokken: Missy is ontsnapt aan een vreselijke dood.
We kreunden ons uit bed, ik was bezig met aankleden, haastig, ff snel een jogging aan, ik moet op woensdag de vuilnis buiten zetten, en ze zijn er niet altijd op dezelfde tijd, ik weet nooit of ik dan wel op tijd ben.
Ik loop om het bed heen, op dat moment zie ik Missy.....met haar koppie kennelijk klem, tussen 2 stangen van het bed.....ze spartelt en vecht om los te komen.....de volgende seconde realiseer ik me dat hub op bed zit en het bed laat zakken.....ik gil meteen: omhoog omhoog het bed omhoog....hub reageert godzijdank onmiddelijk en het bed gaat omhoog....Missy schiet er tussen uit en naar beneden.....ik erachteraan....als ze maar niets mankeert......
Ze ligt eerst achter de bank, en dan eronder. Ik trek haar voorzichtig onder de bank uit en hou haar dicht tegen me aan. Ze lijkt niets te mankeren. Hub komt dan ook beneden en zegt dat we naar de dierenarts gaan voor de zekerheid. We besluiten om eerst zoals altijd de poezels eten te geven, kijken of ze eet, en hoe ze loopt en reageert. Gelukkig gaat ze meteen naar de keuken, en wacht bij de bakjes, zodra er eten staat gaat ze meteen eten. Daarna gaat ze onder tafel liggen. Zodra we tegen haar praten of haar aaien, gaat ze meteen heel hard spinnen en met haar koppie tegen onze handen aan. Even later komt ze (zoals altijd) op de bank liggen, dicht tegen mijn benen aan, ze spint keihard.
We besluiten om het goed in de gaten te houden, en dan kunnen we later op de dag alsnog naar de dierendok gaan. Als ik het weer voor me haal, zat er toch wel veel ruimte om haar nekkie, alleen voor haar koppie was het te smal om terug te kunnen trekken, ik denk dat het met een sisser is afgelopen....gelukkig.....ik moet er niet aan denken om haar te moeten missen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten