eindelijk weer eens een blogje

Er is megaveel gebeurd de afgelopen maanden.
En op één of andere manier had ik best de behoefte om het van me af te schrijven en toch kon ik me er niet toe zetten....

Ergens mis ik het wel, vooral ook omdat ik mij blogjes toch ook gebruikte voor het scrappen...
Nu kijk ik wel in de agenda terug, maar ja, daar staat ook een hoop niet in......

Hubby is gevallen in januari en is nu al 7 maanden thuis. Het revalidatieprogramma is wel intussen weer hervat en gelukkig hebben we al een aantal dingen geregeld, maar er staat ook nog wat in de wachtrij....duimen dat we goedkeuring krijgen.....

Het is wennen, altijd iemand thuis. En vooral de 1e weken waren zwaar, hub lag 24/7 op bed, en ik moest hem echt met alles helpen pffff respect voor iedereen die dat fulltime doet voor een partner of kind. Ik was superblij dat hij weer naar beneden kon. Langzamerhand ging het weer beter, met babypasjes vooruit, maar wel vooruit gelukkig. Nu kan hij gelukkig weer wel een hoop zelf.
Hij moet nog oefenen met lange autoritten, zijn knie is het daar nog niet helemaal mee eens. En hopelijk krijgen we toestemming van het UWV voor een autoaanpassing, zodat hij weer zelfstandig uit de auto kan komen.
Voorlopig is hij dus nog thuis. Kan geen kant op, buiten de sta-opstoel. Hij vermaakt zich vooral met de tv en het nodige leeswerk. En we praten veel, al of niet tijdens een heerlijk bakkie koffie of thee.

En ik.....ik pas me aan.... ik mis de alleenzijntijd.... ik rommel graag in me uppie thuis, van het 1 naar het ander, wat crea, wat lezen, ff een wasje tussendoor, oh ff snel een boodschapje, eten wanneer het toevallig uitkomt, niemand die toch wel graag ff bij je wil zitten en aandacht wil....terwijl de scrap hevig aan het roepen is....
Maar het went....beter dan al die jaren hiervoor. Normaal vloog ik tegen de muur aan het eind van 3 weken vacantie. Dan was het heerlijk dat hub weer ging werken, ff alleen thuis, ff lekker rommelen....tot een uur of 2 's middags, dan mocht ie weer thuiskomen....gezellig ff samen koffie of thee doen...want ja, ik vind het heerlijk ff alleen, maar ik vind het zeker weer zo fijn als ie dan weer thuis kwam uit het werk.
Nu is hij dus al 7 maanden thuis, en ik moet zeggen dat ik er aardig mee kan omgaan.
Ik ga ook rustig een paar uurtjes op de hobbykamer zitten terwijl hij beneden zichzelf vermaakt, dat kon ik dus een jaar geleden echt niet.

Ik kan nu wel weer oprecht zeggen dat het best wel weer goed gaat....