vrijdag 8 januari 2010

Siberië in Noord-Holland

Woensdag begint schitterend: mooie blauwe hemel en het is warm, het lijkt wel zomer.

Even na 13.00 uur komt scrapmaatje. We beginnen zoals altijd met een bak koffie en ff bijbeppen. Dan snel naar boven. Scrapmaatje gaat verder met haar lootje, en ik ben ingespannen bezig met wat dingen voor mijn afvalbak.
Om een uur of drie zegt scrapmaatje dat ze het toch wat koud begint te krijgen. Ik zeg dat ik beneden de kachel een tik omhoog ga geven en dan meteen koffie ga halen. Ik sta op en kijk uit het raam......en schrik me zowat een hartverzakking: het sneeuwt.....en niet een beetje....het komt gestaag vallen met supergrote vlokken en er ligt al een laagje wit overal. We drinken onze koffie en scrappen verder. Maar tegen vieren krijgt scrapmaatje de kriebels. Ze gaat haar man bellen, of hij haar wil komen halen. De straat is nu totaal wit, en je weet niet hoe erg het wordt. Het duurt even voor haar man er is en ik maak in de tussentijd wat foto's: prachtig, alles is zo mooi wit nu.
foto straat genomen om 16.13 uur (op standaard stand)
foto tuin genomen om 16.16 uur (op sneeuwstand)

Er ligt al een erg dikke laag sneeuw, en vooral de bomen en struiken zien er prachtig uit. Tegen half vijf gaat scrapmaatje naar huis.
foto onze en de buurtuin genomen om 16.35 uur (op sneeuwstand)

foto close-up boom genomen om 16.35 (op sneeuwstand)

Ik maak nog even iets af, zwaai nog even met mijn camera in het rond. En dan ga ik snel boodschappen doen. Met hetzelfde idee: nu is het nog goed te doen, maar wie weet voor later.

foto boom genomen 17.10 uur (op sneeuwstand)

Het blijkt dat het een plaatselijke sneeuwbui is. Rond Amsterdam en Haarlem tot aan Alkmaar. De complete A10 staat vast en langzaam loopt ook de A9 vol.
Hubby vertrekt ca 17.30 van zijn werk. Hij blijkt tot bijna Schiphol ofzo niets te hebben, dan rijdt hij de sneeuw in................om vervolgens pas om 21.55 uur thuis aan te komen. Hij heeft me 2x vanuit de auto gebeld, laatste keer rond half 8. Ik zit dus niet helemaal lekker op hem te wachten. Ze rijden zo zacht, er kan bijna niets gebeuren, er staat ca 30 km dus het duurt megalang.....maar toch.....

Gelukkig komt ie ongedeerd aan. Wel erg moe, en met een houten kont....

1 opmerking:

Anoniem zei

wauw dat zijn mooie winterfoto's allen jammer van de barre omstandigheden waar je hub door moest. Gelukkig was tie weer heelhuids thuis
knuf je dinnetje