scrap, rijbewijs, tas, visite en autorijden

Woensdag heb ik lekker gescrapt met mijn hobbymaatje. Ik ben met een lootje bezig van het bezoek aan de piramide van Cheops. Donderdag heb ik het lootje afgemaakt, alleen ben ik nu nog even aan het bedenken hoe ik 1 detail op een foto zal accentueren. Als ik dat verzonnen en uitgevoerd heb, maak ik een foto van het lootje.

Vrijdagmiddag kon ik mijn rijbewijs ophalen. Ik ben met de bus naar de stad gegaan, het dreigde toch steeds te gaan regenen. Bij de gemeente gaat het supersnel, en al gauw houd ik een roze pasje in mijn handen met mijn foto en mijn naam erop en het magische woord rijbewijs. Ik kijk er naar, maar kan eigenlijk nog steeds niet geloven dat ik het gehaald heb, dat ik het pasje in mijn handen heb, dat ik nu zelf in onze auto kan rijden.

Ik loop de stad in, ik wil even gaan kijken voor een leuke schoudertas, met veel vakjes aan de buitenkant, beetje zomerser dan mijn huidige tas. Ik sjok de hele stad door, loop bij diverse winkels naar binnen. Maar het lijkt wel alsof je alleen kunt kiezen tussen zwart en wit. Wit draag ik niet veel, ik zoek eigenlijk iets zandkleurig of beige ofzo, dan past ie bij mijn kleren. Maar die kleuren zie ik bijna niet, en degene die ik vind, zijn totaal mijn smaak niet. Ik vind een bijzonder leuk model tas, ook alleen zwart of wit. Maar zo leuk, dat ik de tas even onthoud. Mocht ik verder niet slagen voor een zandkleurige tas, tracteer ik mezelf op de zwarte. Die kan ik natuurlijk dan ook doordragen in de winter en bovendien draag ik het hele jaar door veel zwart, en zwart past eigenlijk ook wel overal bij en en en ... Zo praat ik het voor mezelf weer helemaal goed, als ik later toch nog terugloop en die leuke zwarte tas afreken. Oh ja, en hij was niet eens duur ook [knipoog]. Ik loop intevreden met mezelf naar huis.

Vrijdagavond gaan we op visite bij vrienden. Tijdje niet gezien, ze zijn op vacantie geweest, dus een hoop bij te beppen. Het is erg gezellig, en de avond vliegt voorbij. Het wordt wel later dan we eigenlijk gepland hadden. Zaterdagochtend kunnen we het bed niet uit komen, en als dat toch lukt, hebben we hoofdpijn. Hubby is doodmoe, en wil eigenlijk alleen maar zitten en suffen.

Zondag gaat het alweer een stuk beter. We voelen ons allebei weer fris en fruitig. En dan stappen we in de auto naar het parkeerterreintje in het industriegebied. Hier schuif ik achter het stuur, hubby maakt een foto van me, en dan legt ie alles uit van de auto. Er blijken toch een paar verschillen te zijn met de lesauto. Zo hebben we hier een P-stand, die had de lesauto niet. De ruitenwissers aan is naar boven ipv naar beneden. En het grootste verschil is voor mij het gassen en remmen, met name vanuit stilstand. Deze auto lijkt wel vanzelf weg te rijden, ipv een beetje te rollen. Vooral met inparkeren en wegrijden goed opletten dus. Ik rijd even over het parkeerterrein een paar rondjes, en dan de weg op. Het is doodstil in het industriegebied, dus ik kan lekker op mijn gemak rijden en parkeren. En dan rijd ik het industriegebied uit en de stad in. Als we gaan tanken, wil hubby uitstappen, maar dat gaat niet. Ik krijg hem er niet uit. Sjips. Eerst maar tanken, en dan wil hubby naar een P van een recreatiegebied vlakbij. Daar zet ik de auto neer. Ik houd een auto aan, en vraag of iemand me kan helpen, gelukkig wil de aardige man dat, en we halen hubby zo uit de auto. Hij gaat dan rijden, en we gaan naar huis. Ik heb zo'n 2 uur gereden en het ging hartstikke lekker! De volgende x gaan we proberen of hubby uit de auto kan komen als hij achter de bestuurder zit. Het heeft ook te maken met de (verschillende) kracht die hij nog in zijn armen heeft, en het feit dat zijn ene elleboog vast staat, en deze arm dus 'korter' is. Maar we weten dus nu al, dat als we met zijn 2 rijden, dat hub wel achter het stuur zal zitten. Veel gezelliger, en prettig als ie zelf kan uitstappen.