Cadeau-envelop voor Kerst

Gisteravond samen met mijn wekelijkse cursiste een cadeau-envelop gemaakt, waarin geld of een cadeaubon gestopt kan worden, voor de Kerst. Het scheve ontwerp heb ik 'gepikt' van een cadeaubon van de Pipoos, die zat in een dergelijke envelop. En die had ik natuurlijk bewaard, want weggooien van leuke ideetjes en ontwerpjes is natuurlijk geen optie....(alleen het opruimen van al die leuke dingetjes, oeff....)

Grommel

Ik heb een lootje gemaakt over Grommel. Met een hele mooie foto van hem, goed groot afgedrukt. Ik heb het lootje gemaakt, voornamelijk als herinnering, voor het verwerken van het verdriet. Ik heb een brief aan Grommeltje geschreven, vanwege de lengte heb ik deze in een sier-envelop op de LO verwerkt. Ik wilde hem gewoon erbij plakken, maar voor het idee dat ik had, werd de brief te lang.

babykaart

Gelukkig zijn er ook leukere redenen om niet te gaan werken.......

Een collega van hubby is bevallen van een jongetje, dus daar ook maar meteen een kaartje voor gemaakt.....dat is te zeggen, ik heb meerdere kaarten (babykaarten zijn altijd leuk om te maken, dus meestal heb ik er wel een paar in de kaartenmolen staan), dus deze gaat bij de andere en hubby mag kiezen.

opkikkertje

En nog een opkikkertje gemaakt.

Dit keer een doorlopende randpons uit de kast gehaald, tijdje niet gebruikt, en jee, ik was eigenlijk al bijna vergeten hoe leuk ik die dingen vind.....

Blaasontsteking...alweer

Niet alleen ikkuh is ziek, maar ook Dinky. Ik zag woensdagavond bloed in de bak liggen, nadat hij had geplast. Dus gister na het rijden, ben ik met Dinky apart gaan zitten om urine op te vangen. Lege bak erbij gezet, en een klein bakje om onder zijn kontje te mikken, dat ie daarin plast. Maar Dinky dacht, mooi niet. Op een gegeven moment zag ik hem zitten in een leeg kartonnen doosje onder een stoel, zat ie er verdikkie in te plassen, de lummel, nog een vrij grote plas ook (hij doet steeds druppelplasjes). Ik heb de doos in de badkamer gemikt, en ben met Dink op schoot maar voor de pc gaan zitten, beetje mail, surfen, spelletje. Af en toe de kat op de bak gezet, maar nee hoor. Uiteindelijk ben ik met Dinky maar in de gang gaan zitten, waar de kattenbakken altijd staan, met de deur dicht. Al snel werd de nood toch te hoog, en Dink ging plassen, accepteerde zowaar het kleine bakje onder zijn gatje, en plast ook nog eens best veel. Dus ik stond al snel daarna met de urine bij de dierenarts. Dacht ik daar ff een tijdje vanaf te zijn, met Grommel leek het wel of ik er zowat woonde..... Ik kon gelukkig op de uitslag wachten, en dat was geen verrassing, Dinky heeft idd blaasontsteking. Meteen medicijnen meegekregen, iets zwaardere, want hij had begin augustus ook blaasontsteking, en die is waarschijnlijk niet helemaal genezen geweest. Ik heb bij thuiskomst meteen het eerste pilletje gegeven, hij vindt het niet leuk, maar accepteert het wel goed.

ziekies, maar wel kaarten gemaakt, en rijles gaat ook gewoon door

Ik ben al de hele week ziekies, bah. Het begon in het weekend met pijn in mijn keel, toen begon ik te hoesten, kreeg er hoofdpijn bij.....kortom knap waardeloos. Ik ben erg snel moe, en wil dan alleen maar lekker op de bank liggen met een boekie of blaadje erbij.....ook niet verkeerd natuurlijk, maar opschieten doet het niet. Ik heb nog zoveel te doen.......zoals altijd.....
Ik heb op mijn bureau een layout liggen over Grommel, hij wordt mooi (vind ik), maar ik ben er wel lang mee bezig, omdat ik me niet zo lekker voel, en het toch af en toe erg emotioneel is om er mee bezig te zijn.
Ik heb tussendoor wel lekker een paar kaartjes kunnen maken, voor jarige jobjes, zieke collega's van hubby, etc.

Ik heb vorige week een kaart gemaakt voor een jarige zeilboten-liefhebber.















Gister een kaart voor een jarige auto-liefhebber.

















En een opkikkertje voor een zieke collega van hubby.














Gister had ik weer rijles. Fileparkeren, ofwel achteruit inparkeren. En ik ben erg trots op mezelf, de derde keer zette ik de auto zo mooi strak neer, yeah!! Tiny had een fototoestel bij zich, en heeft er prompt foto's van gemaakt, ik weet niet wanneer ik de foto's krijg, maar ze zullen denk ik wel een leuke scrap opleveren..... En nu maar hopen dat het geen gelukstreffer is geweest, maar dat ik het echt een beetje onder de knie heb....

kerstmuisje

Ik heb vorige week meegedaan met een loterij, je kon een hobbyboekje winnen van Sjaak van Went: Flora en fauna. Tot mijn supergrote verrassing had ik gewonnen!!!!!!

Ik heb uit het boekje een patroon gebruikt, maar dan met kerstkleuren geborduurd. Naast het borduurrandje heb ik een kerstmuisje (knipvel van Feao) geplakt. En dit is het resultaat.

Charme offensief

Ik heb dinsdag gescrapt. Een lootje over hoe we Pasja en Grommel (toen nog Scad en Bono) uit het asiel hebben gehaald.

Deze 2 katten hebben vanaf het moment dat ik ze zag meteen een charme offensief gevormd, waar je bijna van zou schrikken. Lekker spinnen, tegen mijn hand aan, lekker kroelen, wat een lieverds. Ik viel meteen voor ze.

nog een scraptasje

Ik wilde nog een scraptasje maken voor een verjaardag. Moest vanmiddag af zijn, dus net gemaakt en meteen op de foto gezet.

LOL in de wachtkamer van de tandarts

Ik moet woensdagochtend naar de tandarts. Dat is niet mijn favoriete bestemming, hoewel ik een zeer aardige en kundige tandarts heb, maar er zijn gewoon ook veel leukere dingen om te doen......
In de wachtkamer lees ik altijd in de Readers Digest, het maandblad. Daar staan 2 rubrieken in, die ik helemaal te gek vind: uit het leven gegrepen, en iets met op het werk gebeurd, ik weet ff niet meer hoe de rubriek heet. Het zijn ingezonden waargebeurde verhaaltjes, en ik kan er altijd smakelijk om lachen.
Als ik binnen kom, zijn er nog meer wachtenden aanwezig. Ik begin met het lezen van de Readers Digest en langzaam verdwijnen er mensen en komt er ook weer iemand binnen. Uiteindelijk ben ik bijna aan de beurt en zit er nog 1 man te wachten. Ik ben al een tijdje aan het lezen, zit af en toe smakelijk te grijnzen, met af en toe een grinnik tussendoor. Opeens schiet ik me toch in een slappe lach. De man kijkt op en zegt: het is zeker erg grappig, en moet dan ook lachen. Ik lees het verhaaltje voor, zie het weer voor me, en blijf dus in de slappe lach. De man moet er gelukkig ook om lachen...

Iemand heeft een hond, die moet pillen slikken. De hond wil dat dus echt niet, en uiteindelijk heeft de man een weergaloos idee om de pillen te geven. Hij doet een buisje in de bek van de hond, wurmt er een pil in en blaast dan vervolgens heel hard de pil zo de keel van de hond in. Slim bedacht, toch? Dus de man pakt een buisje, wurmt de pil erin, doet het buisje in de bek van de tegenstribbelende hond, haalt ontzettend diep adem........en dan niest/hoest de hond.
Oef, zegt de man, ik geloof dat ik net ontwormd ben............

Eind goed, al goed???

De stichting R. waar ik voor werk is failliet verklaard, en per 1 september is alles overgenomen door een andere stichting D. Ik ben blijven werken, er is mij ten alle tijden verzekerd dat salarissen gewoon uitbetaald zouden worden. Ik werk als freelancer, en er werd altijd een hoop mondeling geregeld, zonder contracten.
Ik krijg woensdag een mailtje van mijn coordinator M. of ik nog een aantal bustochtjes wil doen in november en december. Maar ik heb nog steeds geen geld ontvangen, en het bedrag is inmiddels al aardig opgelopen. Dus ik bel de bank, daar is niets bijgeschreven. Ik bel de nieuwe stichting, maar daar kennen ze mijn naam helemaal niet, mijn coordinator M. en haar coordinator W. moeten maar zorgen dat ik bekend raak bij hen. Ik bel vervolgens M. om (alweer) door te geven dat ik nog steeds geen geld heb ontvangen, en dat ze me bij de nieuwe stichting helemaal niet kennen. Het is aan het eind van de middag en ze belt morgen wel, want ze ging net weg......
Donderdagochtend stuur ik als reminder een mailtje met daarin de bedragen die ik nog moet ontvangen. Ik krijg later een mail terug, dat ik voor de declaraties van voor 1 september een brief moet schrijven aan de curator. Ik mail terug dat ik dus ook nog 1 declaratie heb van na 1 september. Ik moet dan meteen weg, voor mijn volgende rijles. Als ik later terug ben, ga ik meteen een brief schrijven aan de curator. Dan probeer ik bij de nieuwe stichting iemand te pakken te krijgen waar ik mijn probleem kan neerleggen. Ik moet volgens hem maar een of andere directeur (een adjunct geloof ik dat ie is) bellen, gewoon bovenaan beginnen, die kan en mag tenminste ook beslissingen nemen. Ik probeer deze man te bellen, maar moet het een uur later nog maar eens proberen, hij is even niet aanwezig.
Inmiddels krijg ik een mail van M. dat ik voor de declaratie van na 1 september maar de nieuwe stichting moet bellen. Ik mail terug, dat ik al gebeld had, en dat zij en W. er voor moeten zorgen dat ik bekend raak bij de nieuwe stichting D. En dat ik op deze manier niet meer verder nog wil werken. Ik heb aanstaande dinsdag ook nog een bustochtje staan, maar die wil ik dus nu ook niet meer doen.
Krijg ik dus later een mail terug van W. dat alles een beetje vervelend loopt, en dat hij hoopt dat ze nog wel op mijn diensten kunnen blijven rekenen.
Ik mail terug dat ik die declaratie nog betaald moet krijgen, dat hij volgens M. bij hem ligt, en dat ik op deze manier niet meer door wil werken.
Inmiddels heb ik een telefonisch gesprek met die directeurfiguur van D. Hij zegt dat ik het beste even een copietje van de declaratie aan hem kan sturen, dan zorgt hij er persoonlijk voor dat de boel naar D. gaat en dat ik betaald word. Ik maak meteen een briefje met copietje.
Dan krijg ik weer mail van W. Dat die declaratie door is naar de stichting D en dat ik betaald ga worden.
Zaterdag krijg ik een brief van de curator dat de declaraties op hun kantoor liggen ter betaling. Er is enige vertraging, maar er zal betaald worden.

Snappen jullie het nog, al die mail en brieven en telefoontjes door elkaar? Als ik dit overlees, word ik helemaal gek...misschien ben ik wel een mailtje of wat vergeten te melden hoor, maar ik was (en ben) behoorlijk kwaad over wat er is gebeurt en hoe dit aangepakt wordt.
Ik heb er natuurlijk met hubby over gesproken, en hij staat helemaal achter mijn beslissing dat ik dus echt mijn werk neergelegd heb en absoluut niet meer wil werken.
Mede door allerlei andere dingen die gebeurd zijn, in al die jaren die ik al voor de stichting R gewerkt heb.
Dus ik heb mijn laatste bustochtje gehad. Ik heb van een aantal tochtjes foto's gemaakt, om te scrappen. Ik heb het erg leuk gevonden om te doen, en vind het heel erg jammer dat er op deze manier een eind aan moest komen.
Maar ik ben al vanaf vorig jaar september bezig om te stoppen met werken, eind december gestopt met huiskamergroepen, eind maart gestopt met de kaartenmaakgroep, en nadien kwamen er alleen maar meer tochtjes, invalwerk, en andere projecten bij. In plaats van minder werken, leek het wel of ik alleen maar steeds meer ging werken.....
Dus nu moet het maar eens echt over zijn.

toch afgevallen ondanks (dankzij?) de stress

Ik heb al een hele tijd niets met afvallen gedaan. Niet op gelet, door alle stress om hubby en natuurlijk Grommel.
Ik had me gewogen (23 sept) met en zonder Grommel omdat ze in Utrecht voor de narcose zijn gewicht moesten weten. Toen bleek dat die ene kilo die ik daarvoor kwijt was, er alweer bij zat. Ik heb mijn ticker toen niet aangepast....fout, maar het interesseerde me ook niet zoveel.
Ik ben een emo-eter, dus het verbaasde me niets.
Vanochtend ben ik even op de weegschaal gaan staan. En blijkt dat ik 3 kilo ben afgevallen. Door de stress...maar meestal eet ik dus juist de kilo's eraan in stressperiodes......
Ik ben er natuurlijk stiekem wel blij mee, ik vond al dat die broek die ik gister aanhad iets wijder leek te zitten bij de taille.....

lief lief lief Grommeltje

Grommel werd steeds slechter deze laatste dagen.
Gisteravond en vanochtend wilde hij niet meer geaaid worden, niet opgepakt om ff te kroelen, niet meer even op schoot liggen. Hij zocht echt een beetje de rust op, veel op de stoel gelegen, en achter de bank bij het raam en de kachel.
Het is echt over, Grommel is op en moe.
Grommeltje is aan het begin van deze middag vredig en rustig ingeslapen.
Rust zacht lieffie, en ooit zullen we je weer zien........

$&*%#@@#$#$&^^&@$%

Ik heb net met de KNO arts gesproken. De uitslag van de biopt wees alleen maar ontsteking aan. Maar de arts denkt dat er wel een tumor achterzit. Gezien de CT-scan en de reacties op de medicijnen. We hebben alles goed doorgesproken, en alle mogelijkheden door gepraat. Hubby en ik hebben besloten om Grommel niet langer te laten lijden, en om hem te laten inslapen. De arts zei dat we goed besloten hebben, hij is het er totaal mee eens. Het is het beste voor Grommel.

Ik heb er zoveel moeite mee....terwijl ik al 2 weken aan het afscheid nemen ben.....en me er al zo op had voorbereid......

Mijn lieve lieve lieve Grommeltje...........

Bengel scrapkaartje

Ik heb tussendoor geprobeerd om een scrapkaartje te maken. Het gekleurde paper en de bloemetjes zijn door Dromer gemaakt. De stempel is een Bengels-stempel, die vind ik zooooo leuk.

De snaps heb ik gezet met de Crop-a-dile (gehad van hubby voor ons 16-jarig huwelijk!!). Ik ben heel erg blij met dit mooie cadeautje...alleen waar berg ik hem nu weer op..LOL. Hij is groot, maar ik vind hem erg handig!!!

wachten en duimen

Grommel lijkt donderdag gedurende de dag iets beter te worden, haalt makkelijker adem, niet meer dat snurken. Ik geef hem 's avonds zijn medicijn, ik zittend op de grond, en Grommel op schoot. Heel rustig, heel kleine beetjes per keer, en hem veel tijd geven, om weer tot rust te komen. Het lukt. En Grommel gaat zowaar al snel weer iets eten.
Vrijdag geeft Grommel af en toe een zware blaf. Het lijkt of ie er erg van schrikt, en dan wegduikt. Hij ligt de halve dag in de hoek tussen de banken, en later bij het raam, dichtbij de kachel.
Ik mag hem wel aaien, en als ie later tevoorschijnt komt, wil ie zelfs op schoot. Later komt ie nog een keer bij me, en duikt ie ook zelf op schoot. Hij wil geaaid worden, en blijft lekker lang liggen. Ondertussen eet ie vrij aardig. Steeds loopt ie naar zijn bakkie, en eet ie een beetje, bij elkaar dus nog best veel. Weer gaat het medicijngeven erg goed.
We dachten dat we vrijdag uiterlijk de uitslag zouden krijgen, dus ik had zeker die ochtend een mega bal in de buik. Helaas hebben we niets gehoord, en moeten we dus wachten tot maandag.
Gelukkig gaat het redelijk met Grommel.
Het is een dubbel gevoel, ik heb een beetje zo'n gevoel van uitstel van executie.....omdat we er ernstig rekening mee houden, dat de uitslag zeer negatief is, en Grommel was zo slecht, dat we dachten, dat ie wel dezelfde dag zou moeten inslapen, omdat ie geen katwaardig leventje meer had.
Nu gaat het iets beter, en ik kan met hem knuffen, en we maken wat foto's. Eigenlijk een beetje alsof we op deze manier wat extra tijd hebben gekregen om goed afscheid te kunnen nemen.
En intussen duimen we wel door, want ik blijf toch ook aan dat kleine minikansje denken......ik hoop met heel mijn hart dat we ons Grommelpotje niet hoeven te missen.

uilenkaart

Ik heb even snel een uilenkaart gemaakt voor een jarige uilenliefhebster.

Ze is morgen jarig en ik hoop dat ze hem leuk vindt.

medicijndrama

Ik heb maandagmiddag bij mijn eigen dierenarts de medicijnen opgehaald. In drankvorm, omdat het laatste medicijn ook in drankvorm er nog aardig in ging, en pilletjes en neusdruppels alleen maar steeds meer drama werden.
Maandagavond het eerste medicijn: het gaat er nog vrij aardig in, Grommel accepteert het, wel met het nodige protest, maar het lukt. Mijn hemel wat is 2 ml veel in vergelijk met 0,3 ml van het laatste medicijn, dat valt wel tegen, die hoeveelheid.
Het tweede medicijn: dat gaat dus helemaal niet. Grommel gaat meteen speekselen, en aan alle kanten komt er van alles weer uit. Alles zit onder het slijm, hij ademt zo zwaar, dat je er naar van wordt, echt drama. Ik huilen en de kat helemaal over zijn zeik, arm Grommeltje.
Ik ontdek de volgende dag dat Grommel geplast heeft na het medicijngeven, hij is kennelijk op een stoel in de hobbykamer gaan liggen. Daar ligt een kussen op, met daarover een oude handdoek, daar ligt ie graag op.
Ik knal handdoek, sloop en het hele kussen maar meteen in de was. Later blijkt dat het te lang geleden is geweest, de geur gaat er niet meer uit, en ik mik alsnog de hele handel in een vuilniszak.
Grommel lijkt dinsdag wel ietsje beter te ademen, iets rustiger. Niet meer zo snurkend naar adem happend.
Dinsdagavond is het weer medicijntijd. Ik ga met hem op schoot op bed liggen. Het eerste medicijn gaat er moeilijk in, het tweede wordt wederom een drama. En nu plast ie tijdens het medicijngeven. Ik hou Grommel nog even tegen me aan, iets rustiger worden, even niets met hem doen, alleen aaien en tegen hem praten. Dan wil Grommel op de grond, en terwijl ik het bed afhaal, duikt ie in een hoekje weg. Ik leg een oude theedoek onder hem, tegen al het kwijlen en snot enzo. Ik draai maar meteen een was, en duik zelf onder de douche, bah wat is dat vies. Gelukkig was ik snel en is het dekbed zelf niet nat geworden.
Grommel is de rest van de avond van slag.....en ik ook.......
We besluiten om vanaf de volgende dag het tweede medicijn maar even niet meer te geven. Het is niet zo belangrijk, en hij reageert er zo slecht op.
Woensdag overdag lijkt het weer net zo te zijn, hij is iets rustiger in het ademen, ligt rustig op bed. Af en toe hoor je hem wel snurken, maar steeds heel eventjes.
Ik ben wel erg van slag, beetje depri. We moeten wachten op het telefoontje uit Utrecht, en wachten is zoooo erg. Ook omdat je zo weinig kunt doen voor de kat tot je de uitslag hebt.
Woensdagavond komt Grommel beneden en eet zowaar steeds een klein beetje.
Ik geef een paar uur later het medicijn, ik zet hem eerst op de kattenbak, dan geef ik het beneden, op een handdoek op tafel. Het gaat, onder protest, maar het lukt. Grommel gaat daarna meteen naar boven, maar komt al binnen een half uur terug om te eten, yeah, goed teken, hij eet natuurlijk pietsiekleine beetjes, maar elk happie is er 1.

weer hoop voor Grommel

Vanochtend vroeg al met de kliniek in Utrecht gebeld, en er werd gezegd dat ik 's-middags kon terugbellen, telefonisch spreekuur met de behandelend arts van Grommel zelf. Zo gezegd, zo gedaan.
Grommel krijgt tijdelijk andere medicijnen, daar moet ie weer een beetje van opknappen.
En dan nog even wachten tot de uitslag van de biopt.
Als het onbehandelbaar is, bestaat de kans, dat Grommel toch nog even doorkan op medicijnen, dat ie toch nog heel eventjes bij ons kan blijven.
En als het behandelbaar is, zijn de 1e drie weken bepalend. Niet fijn voor de kat, vrij intensief, met chemo en medicijnen. Maar er is dan zelfs een superklein kansje dat ie helemaal zou kunnen genezen. En misschien geneest ie niet, maar dan wordt de tumor in ieder geval wel kleiner, en de kwaliteit van leven kan dan toch echt wel goed worden, en dan kan Grommel nog wel 1-2 jaar met een goede levenskwaliteit blijven leven. Het is echt de moeite waard om het te proberen.
Ik ben toch een beetje opgelucht. Ik kan Grommel weer helpen, door de nieuwe medicijnen te geven en ik weet dat alle vechten en hopen dat we doen, wel degelijk echt zin heeft.