Eind goed, al goed???

De stichting R. waar ik voor werk is failliet verklaard, en per 1 september is alles overgenomen door een andere stichting D. Ik ben blijven werken, er is mij ten alle tijden verzekerd dat salarissen gewoon uitbetaald zouden worden. Ik werk als freelancer, en er werd altijd een hoop mondeling geregeld, zonder contracten.
Ik krijg woensdag een mailtje van mijn coordinator M. of ik nog een aantal bustochtjes wil doen in november en december. Maar ik heb nog steeds geen geld ontvangen, en het bedrag is inmiddels al aardig opgelopen. Dus ik bel de bank, daar is niets bijgeschreven. Ik bel de nieuwe stichting, maar daar kennen ze mijn naam helemaal niet, mijn coordinator M. en haar coordinator W. moeten maar zorgen dat ik bekend raak bij hen. Ik bel vervolgens M. om (alweer) door te geven dat ik nog steeds geen geld heb ontvangen, en dat ze me bij de nieuwe stichting helemaal niet kennen. Het is aan het eind van de middag en ze belt morgen wel, want ze ging net weg......
Donderdagochtend stuur ik als reminder een mailtje met daarin de bedragen die ik nog moet ontvangen. Ik krijg later een mail terug, dat ik voor de declaraties van voor 1 september een brief moet schrijven aan de curator. Ik mail terug dat ik dus ook nog 1 declaratie heb van na 1 september. Ik moet dan meteen weg, voor mijn volgende rijles. Als ik later terug ben, ga ik meteen een brief schrijven aan de curator. Dan probeer ik bij de nieuwe stichting iemand te pakken te krijgen waar ik mijn probleem kan neerleggen. Ik moet volgens hem maar een of andere directeur (een adjunct geloof ik dat ie is) bellen, gewoon bovenaan beginnen, die kan en mag tenminste ook beslissingen nemen. Ik probeer deze man te bellen, maar moet het een uur later nog maar eens proberen, hij is even niet aanwezig.
Inmiddels krijg ik een mail van M. dat ik voor de declaratie van na 1 september maar de nieuwe stichting moet bellen. Ik mail terug, dat ik al gebeld had, en dat zij en W. er voor moeten zorgen dat ik bekend raak bij de nieuwe stichting D. En dat ik op deze manier niet meer verder nog wil werken. Ik heb aanstaande dinsdag ook nog een bustochtje staan, maar die wil ik dus nu ook niet meer doen.
Krijg ik dus later een mail terug van W. dat alles een beetje vervelend loopt, en dat hij hoopt dat ze nog wel op mijn diensten kunnen blijven rekenen.
Ik mail terug dat ik die declaratie nog betaald moet krijgen, dat hij volgens M. bij hem ligt, en dat ik op deze manier niet meer door wil werken.
Inmiddels heb ik een telefonisch gesprek met die directeurfiguur van D. Hij zegt dat ik het beste even een copietje van de declaratie aan hem kan sturen, dan zorgt hij er persoonlijk voor dat de boel naar D. gaat en dat ik betaald word. Ik maak meteen een briefje met copietje.
Dan krijg ik weer mail van W. Dat die declaratie door is naar de stichting D en dat ik betaald ga worden.
Zaterdag krijg ik een brief van de curator dat de declaraties op hun kantoor liggen ter betaling. Er is enige vertraging, maar er zal betaald worden.

Snappen jullie het nog, al die mail en brieven en telefoontjes door elkaar? Als ik dit overlees, word ik helemaal gek...misschien ben ik wel een mailtje of wat vergeten te melden hoor, maar ik was (en ben) behoorlijk kwaad over wat er is gebeurt en hoe dit aangepakt wordt.
Ik heb er natuurlijk met hubby over gesproken, en hij staat helemaal achter mijn beslissing dat ik dus echt mijn werk neergelegd heb en absoluut niet meer wil werken.
Mede door allerlei andere dingen die gebeurd zijn, in al die jaren die ik al voor de stichting R gewerkt heb.
Dus ik heb mijn laatste bustochtje gehad. Ik heb van een aantal tochtjes foto's gemaakt, om te scrappen. Ik heb het erg leuk gevonden om te doen, en vind het heel erg jammer dat er op deze manier een eind aan moest komen.
Maar ik ben al vanaf vorig jaar september bezig om te stoppen met werken, eind december gestopt met huiskamergroepen, eind maart gestopt met de kaartenmaakgroep, en nadien kwamen er alleen maar meer tochtjes, invalwerk, en andere projecten bij. In plaats van minder werken, leek het wel of ik alleen maar steeds meer ging werken.....
Dus nu moet het maar eens echt over zijn.