bewogen weekje

Maandag aan het eind van de middag is hubby door een collega naar de auto gebracht. Helaas liep ze iets te hard, en hubby is (bijna) gevallen. In de 1e instantie leek er niets aan de hand te zijn. Maar toen we naar bed gingen, deden zijn voet, enkel en knie zeer. En wat erger was, hij kon bijna niet staan op zijn voet. Toen ie de volgende dag uit bed kwam, kon ie echt geen kracht meer zetten met dat been. Zijn knieschijf deed erge pijn, hij had een aantal behoorlijk blauwe tenen, een opgezette wreef, etc. Kon niet zelf in de douche komen, en ook de (verhoogde) wc gaf problemen. Dus maar ziek gemeld. Gelukkig nam de pijn geleidelijk af, en kon ie donderdag weer naar het werk. Met prachtige dieppaarse tenen hihi.
Donderdag had ik eerst rijles, en aansluitend moesten we naar een crematie. Het was een tante (waar ikzelf geen contact mee had), maar het was wel erg emotioneel. Ze was natuurlijk veel te jong, en ze was een dochter, moeder, oma, zuster....... Voor mijn oma was het het 2e kind dat ze moest wegbrengen..... Haar dochter verwacht een tweede kindje, dat zijn/haar oma nooit zal kennen....... Er zijn veel dingen in het leven dat ik niet begrijp, en kanker is er 1 van.......wat een rotziekte, wat een oneerlijke ziekte is het......
Na afloop zijn mijn ouders meegegaan met me naar ons huis. Die hadden het plannetje om ons lekker "uit eten" mee te nemen. Hierachter ons zit een soort veredelde snackbar, die hebben een soort restaurantgedeelte met tafeltjes, waar je gezellig kunt zitten, en die serveren heerlijke specials (groot bord met patat en salade, en dan met saté, shoarma, oid).
Helaas toen eindelijk hubby thuis kwam, bleek dat ie nog veel last had van zijn been, en erg moe was. En hij heeft normaal al moeite met hard houten te lage stoelen zonder leuning. Dus nu wilde ie echt niet daar gaan zitten. Mijn ouders zijn wel daar gaan eten, en ik ben maar ff snel de supermarkt ingerend om iets te halen. We waren gelijk klaar met eten, en toen hebben we gezellig koffie gedronken.