Soms zijn er van die berichten waar je vreselijk van schrikt...wat door je hoofd blijft spoken...waar je misschien eigenlijk wel een beetje bang van wordt...
Ik lees in de bladen en op blogs dingen, waar ik heel erg van slag door ben geweest, zo erg dat ik er niet eens over geschreven heb.
Maar de tijd loopt door, het leven gaat verder en het is eigenlijk ook wel 'ver van je bed'.
Dan ineens komt het dichter bij... wel heel dichtbij...
Vorige week kreeg ik een telefoontje...over een bultje...mammo en echo volgden...wachten op uitslag...en schrik.
Vandaag een gesprek met de chirurg...bah...operaties...bestralingen...meer operaties...chemo...het hele riedeltje gaat zich herhalen (want 10 jaar geleden gebeurde dit ook al).
Ik kan alleen maar zeggen: meid, we houden van je, we steunen je door dik en dun, ik ga overal met je mee, als het niet in levende lijve is, dan wel in je broekzak of in je tas, maakt niet uit.
Ik kan niets anders zeggen dan wat vage dingen zoals het komt wel goed. Daar heb je nu niet zoveel aan, dat weet je zelf ook wel.
Lieverd: denk aan alle wensen...het komt echt allemaal goed!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
He kanjer.
Je zit nog steeds in me broekzak hoor. Had je wel perongelijk meegewassen, maar is toch weer goed opgedroogd hihihihihih.
En je weet het he onkruid vergaat niet dus ik ook niet
knuf dinnetje
Maar wel heel fijn te weten dat jullie zo met me meeleven XXXXXXXX
Een reactie posten