LO mijn dappere wereldreiziger

Ik heb net nog een paar foto's genomen, en die hieronder geplaatst. En natuurlijk voorzien van datum en onderschrift in mijn fotomappen gezet op de pc. En daarbij vind ik zomaar nog een lootje wat ik kennelijk wel op de foto had gezet, maar nog helemaal niet hier. Dus bij deze.

De journaling is behoorlijk uitgebreid, en het is wel ff puzzelen geweest om alles echt mooi op het lootje te krijgen.

Dinsdagmiddag 25 juli 2006 zie ik hem voor het eerst in het echt…wat een schatje, en wat een snoezig snuitje heeft ie. We hebben even met de kittens gespeeld, natuurlijk de nodige foto’s genomen. En dan naar het huis van dinnetje. Nog even lekker kletsen en dan eten. Na het eten hebben we het kitten opgehaald. In een kittentuigje: lichtblauw met babyflesjes, blokjes en ABC erop. De zoon van dinnetje wil nog even met het kitten kroelen voor we weggaan.

Met de auto naar het station, een lekker stukkie rijden en langzaam wordt het steeds warmer. Poezenkind legt het zowat af. Dus bij het station eerst lekker water gegeven, met een injectiespuitje. Toen mijn rugzakje om, kitten erin, en op naar boven, naar het perron een kaartje kopen. Gelukkig lopen dinnetje en haar zoon nog even mee om te helpen met kitten en koffertje.

Als ze weggaan moet ik nog bijna 10 minuutjes wachten op de rechtstreekse trein naar huis. Helaas blijkt er vertraging te zijn. Als ‘mijn’ trein op het scherm verschijnt staat erbij: vertraging 15 minuten. Ik kan wel bijna janken. Het is snoeiheet op het perron en ik zit met een kitten van net 10 weken. Gelukkig accepteert ie het water uit het injectiespuitje goed. Ik geef hem veel water, in kleine beetjes per keer. Gelukkig komt de trein aan met 10 ipv 15 minuten vertraging. Ik stap snel in, vind een mooi plekje, en we rijden al snel weg. Als de trein rijdt is het best lekker, maar zodra de trein stil staat is het warm. Ik geef het kitten nog steeds veel water en maak een
tissue nat, waarmee ik zijn koppie een beetje nat maak. In Leiden stapt een aardige man in, die zeer veel interesse toont in mijn kattenkindje. Die is intussen alweer goed wakker en wil wel graag de boel verkennen. Maar dat kan natuurlijk niet, hij moet wel op schoot blijven. We zitten
gezellig te praten, en 2 meiden naast ons praten op een gegeven moment ook gezellig mee. De tijd gaat hierdoor nog sneller, en na een totale reistijd van ca een uur komen we aan. De man helpt me nog door mijn koffertje op het perron te zetten, zodat ik me alleen hoef te ontfermen over het kitten. Ik bel hubby, die ons komt ophalen met de auto, zodat we snel thuis zijn.