slecht nieuws

Ik heb donderdagmiddag Grommeltje weer naar de dierenarts gebracht. Hij is zoooo zielig, mijn hartje huilt voor hem. Als ik hem kom ophalen, zit ie onder de snot en bloed enzo. Arm beest. Er is heel veel troep uit zijn neus gekomen, dat is dus op zich wel goed voor nu.
Ik sta te praten met de dierenarts en hij besluit om de dierenkliniek in Utrecht te bellen om te proberen of ie onze afspraak kan vervroegen, miss is er iets afgezegd, en is er dus een gaatje.
Ze zijn net dicht, sjips. Hij gaat het vrijdag proberen.
En de dierenarts zegt tegen me dat ik nu toch wel rekening moet gaan houden, dat het een tumor zou kunnen zijn. De medicijnen slaan echt niet genoeg aan, als het een gewone ontsteking zou zijn, zou hij allang aan de beterende hand moeten zijn. Het kan ook iets anders zijn, maar de mogelijkheid van een tumor is er.
Ik loop met Grommel naar huis, terwijl de tranen beginnen te komen. Ik wil Grommeltje niet kwijt, hij is zo lief, mijn poezekind met zijn berevachie.
Grommel is ook helemaal van slag, die is onder narcose geweest, en dan word je wakker, onder de smurrie, en ook nog moeilijk ademend. En tot overmaat van ramp komt het vrouwtje om er nog een halve pil in te mikken, en dan ook nog neusdruppels. En hij voelde zich al zo ****.
De rest van de avond blijft Grommel boven, een spoor van snot en bloed achterlatend.......