Vanochtend mocht het gips eraf. We zijn redelijk snel aan de beurt. Het gips gaat eraf, en de chirurg kijkt naar de hand. Hij vindt dat het er goed uitziet, de duim kan best al redelijk bewegen, en het deed op een bepaalde plek toen zo'n pijn; als hij er nu op drukt, is het nog gevoelig, maar doet het niet meer zo'n pijn. Hij hoeft gelukkig geen fysio, hij mag zelf thuis oefenen. We gaan best opgelucht naar huis.
Thuis blijkt dat bepaalde dingen wel erg zeer doen. Makkelijk opstaan door op de hand te leunen, doet wel erg zeer. Dat betekent dat ie toch bij een aantal dingen wel degelijk nog steeds mijn hulp nodig heeft.
We vrezen nu toch een beetje, dat het echt nog wel iets langer gaat duren, voor ie weer helemaal de oude is.
Maar goed, voor nu telt: het gewicht is eraf (voor hem telde het gips eigenlijk als dagelijks gewichtheffen), het begin is er nu....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Yeah joepie, man met gips is nu man zonder gips. way to go. Breng maandag de vlag mee als ik kom hihihihihihiih
knuf linnieeee
Een reactie posten