Grommeltje

Vanochtend op tijd eruit, want ik moet met Grommeltje al vroeg naar de dierenarts. Grommel mag in het rugzakje. Dat doe ik dan aan de voorkant dragen, wel mijn armen door de banden. Dan kun je de rugzak ondersteunen, maar ook af en toe loslaten, dan draag je het gewicht meer op beide schouders en rug, ipv in je armen. Het is misschien een gek gezicht, maar ik vind het een fijne manier om de poezen te dragen. Grommel vindt het ook prachtig. Zet hem in een draagbak, en hij plast geheid. Nu in de rugzak, met zijn pootjes op mijn arm, kijkt hij in het rond, hij heeft er niets van, hij lijkt het wel goed te vinden, is ook niet echt bang voor het lawaai om hem heen enzo.
Als ik ca. 8.50 aankom, zie ik een briefje op de deur: gesloten 27 augustus. Oh, sjips, vorige week stond op het bandje ook dat ze t/m maandag dicht waren. Straks sta ik hier voor jan doedel te wachten. Nou ja, toch maar wachten, de assistente zal toch wel weten wanneer ze weer open zijn, na de vacantie. En inderdaad, na een aantal minuten komt de dierenarts op de fiets aan. Gelukkig maar. Inmiddels staan er meer mensen (ik was even in het bushokje gaan zitten). Een mevrouw met een koningspoedel mag eerst. We moeten even wachten, want de dierenarts wil graag het hele verhaal horen. Ik moet Grommel vervolgens achterlaten. En dat is erg, het is toch een kind van me hoor, op zo'n moment. Ik zou alle poezenbeesten het liefst altijd gezond en wel om me heen hebben, niets achterlaten bij dierenartsen, bah. Als ik naar huis ga, probeer ik me geen zorgen te maken. Maar stiekem doe ik het toch. Dusty en Pluis hebben allebei een nare zeer agressieve kanker in de bek gekregen, en ik ben een beetje bang, dat Grommel misschien hetzelfde in zijn neus heeft. Ik hou me voor, dat het niet zo is, beide artsen zeiden dat ze dat niet verwachten, eerder een poliepje dan. Thuisgekomen gaan we maar video kijken, er komt toch niets uit mijn handen, als ik zo moet wachten. Om 12 uur mag ik bellen: oh sjips, ze moeten nog beginnen, wegens spoedgevallen is Grommel pas net onder narcose gebracht. Ik mag Grommel om 1600 uur ophalen, das nog 4 hele uren wachten. We lezen, kijken beetje video, praten, etc. Dan is het 1540 en ik ga lopen naar de dierenarts. Gelukkig heeft Grommel niets in zijn neus, wel een irritatie, maar geen gezwel oid. Hij moet nu weer de druppels krijgen, en over 10 dagen moet ik bellen. Grommel is nog behoorlijk van de kaart, en hij ligt echt bewusteloos in de rugzak. Thuis ga ik eerst ff met hem zitten, hij ligt tegen me aan, zo lief. En dan leg ik hem op een groot kussen op de grond. Ik ga even boodschappen doen. Als ik terug kom, heeft ie geplast en gespuugd op de grond, dus eerst opruimen. Hij waggelde door de kamer, wilde de trap op, Fer heeft hem tegengehouden. Als alles op- en weggeruimd is, ga ik op de bank liggen met Grommel op schoot. Hij ligt dan bijna anderhalf uur bij me, en dan wil ie opstaan. Ik zet hem op de grond, en hij waggelt naar de trap. Valt van de 1e tree. Dus dan til ik hem maar naar boven. Mag ie lekker op bed liggen. Later ligt ie op de stoel op de overloop. Hij is nog steeds zo duf als een konijn, arm arm Grommeltje.