Gips

Vrijdagmiddag zouden we tussen 15.00 en 16.00 uur gehaald worden door mijn oom, om onze auto op te halen die even bij de garage was. Om ongeveer kwart voor vier wil Ferry iets te drinken halen in de keuken. Hij valt, grijpt naar de rand van het aanrecht, mist, en komt op de grond terecht. Hij roept, ik schrik me natuurlijk de blubber, sjees naar de keuken, en hij kijkt me aan, en laat zijn duim zien: ik denk dat ie gebroken is, of uit de kom of zo iets, het is in ieder geval niet goed.... Zijn duim staat akelig scheef. Ik kan hem in mijn eentje niet van de grond af tillen, dus laat hem maar even zitten. We hebben van die nep-ijsblokjes in de vriezer, die snel in een theedoek doen en die op zijn duim houden.
Ik bel mijn oom op, die is gelukkig inderdaad in de buurt, en komt er meteen aan. We helpen Fer omhoog. En dan naar de auto, en naar de EHBO, die is gelukkig dichtbij ons huis.
We mogen gelukkig meteen meekomen, en de broeder, Johan, ziet meteen dat de duim uit de kom is geschoten, en trekt hem er weer in. Dat is al beter, ziet er beter uit, en voelt ook beter. We moeten wachten, dan worden er foto's gemaakt, wachten, dan komt een assistent-arts even kijken, wachten, dan moet zijn baas, de chirurg erbij komen om te kijken. En het oordeel luidt, dat de duim in het gips moet. Eerst een spalk, dat mag er af na een week, er wordt dan gekeken of alles goed is, zwelling moet weg zijn, duim mag niet immobiel zijn, etc. Dan gaat er rond gips om, en dat moet 5 weken blijven zitten. Ik schrik me weer helemaal gek.
Hij mag er niet mee autorijden, dat betekent 6 weken ziektewet. Waardeloos. En over 3 weken zouden we vacantie vieren, toch af en toe een dagje weggaan. Nou ja, we zien het allemaal wel.
Johan wilde al voor de chirurg er was gaan gipsen, dus die is blij dat ie eindelijk met gips kan spelen LOL... Hij brengt het gips aan, en dan moeten we nog even een afspraak maken voor volgende week. Ik laat maar meteen de afspraak afzeggen voor aanstaande maandag. Dan moet Fer ook in het ziekenhuis zijn, maar dat is niet al te belangrijk, dus die kan wel wat later gezet worden.
Ik bel dan toch mijn oom maar weer op om ons naar huis te brengen. Als we thuis zijn, is het al over zevenen. We drinken ff een bakkie troost, en dan gaat ome Jaap weer op pad. En wij gaan maar wat eten, maagjes beginnen toch een beetje te knorren.
's Avonds dringt het steeds meer tot ons door, wat er gebeurt is, en vooral wat de gevolgen ervan zijn.
Fer heeft al zijn ledematen nodig om genoeg kracht te hebben om op te staan, en gewoon te functioneren. En we weten uit ervaring, zodra hij 1 hand mist, dat is een kleine ramp. Dan kan ie bijna niets meer. We kijken wat tv, praten wat, en gaan maar op tijd naar bed. Ik moet Fer helpen met uit de sta-op-stoel komen, van de traplift af komen, zijn kleren uit, enz. Oei dit belooft wat voor de komende 6 weken.......
Oh ja, natuurlijk heb ik foto's genomen........want dit moet natuurlijk wel gescrapt worden.